نشان مزديسنا يا نشاني كه يك زرتشتي را از ديگران متمايز مي كند دو چيز است:
- نشان دروني(باطني) : كه همان انديشه ي نيك، گفتار نيك و كردار نيك مي باشد كه هر زرتشتي مي كوشد با پذيرفتن و به كار گرفتن آنها در زندگي درون خود را پاك گردانده و به آرامش برسد
- نشان بيروني (ظاهري) : كه همان بر تن كردن سدره و به كمر بستن كشتي است كه طي مراسم خاصي انجام مي گيرد و ما در اينجا بيشتر به آن مي پردازيم .
و اما چگونه و در طي چه مراسمي يك نوجوان زرتشتي زاده و يا كسي كه با انتخاب خود به دين بهي وارد مي شود نوزود،سدره و كشتي را بر تن مي كند؟
آييني را كه اين مراسم در آن انجام مي شود "سدره پوشي" مي ناميم.در گذشته ي دور بين بهدينان سن نوزود شدن پانزده سالگي بود. سپس كمتر شده و به سن 7 تا 10 سالگي تقليل يافت كه سن پيش از دوران بلوغ نوجوانان مي باشد.
اما اكنون هرگاه شخص در خود اين آمادگي را بيابد مي تواند سدره پوش شده و زرتشتي گردد.
مراسم و جشن سدره پوشي
سدره پوشي يا تولد دوباره بصورت يك ميهماني در بين خانواده و دوستان جشن گرفته مي شود حاضران در جشن به دور يك سفره ي سفيد و يا ميزي كه رو ميزي سفيدي بر آن پهن شده و چهار گوشه ي آن با چهار چراغ و شمع روشن، تزيين يافته باشد، نشسته و منتظر فرد سدره پوش شونده (نوزود)مي شوند.
وسايل ديگري كه بر روي سفره لازم است:
- يك آفرينگان(مجمر)آتش
- يك ظرف از خوشبو كننده ها. مانند صندل،لبان و چوب عود
- يك سيني پر از ميوه جات خشك مانند پسته،گردو،بادام،قيسي،برگه زرد آلو ، نارگيل، سنجد و ... كه به آن لرك مي گويند. روي لرك را با نقل و شيريني مي توان تزيين كرد.
- يك گلدان گل و برگ سبز
تمام اين لوازم را روي سفره مي گذارند.
"نوزود" به حمام رفته،سدره خود را پوشيده و بر روي آن لباس راحتي كه بتوان كشتي را بر روي سدره ببندد به تن مي كند و به همراه موبد به سر سفره مي آيد.
"نوزود" روبروي خورشيد و يا نور مي ايستد و موبد روبروي او.
آيين خواندن اوستا و بستن كشتي توسط موبد انجام مي گيرد و سپس موبد اوستاي تندرستي را به نام "نوزود" مي خواند و بر سر و روي آن آويشن ،نقل و برنج مي ريزد. در اين هنگام مراسم مذهبي سدره پوشي پايان يافته است. اكنون افراد خانواده، بستگان و دوستان به سدره پوش شونده شادباش گفته و هدايايي نيز به او اهدا مي كنند. در پايان"لرك" سر سفره بين ميهمانان پخش شده و به جشن و سرور مي پردازند و در اين هنگام است كه مي توان گفت يك نوزاد جديد به دنياي زرتشتي پا نهاده است.
توضيح :
در ميان زرتشتيان ايراني آييني وجود دارد به نام "نوزوتي" كه در آن يك موبد تازه با گذشتن مراسمي به جرگه ي موبدان وارد مي شود.
"زوت" از ريشه (زئوتر)اوستايي است و نام موبدي است كه در برگزاري مراسم يسنا، موبد اصلي بوده است. از اين رو نوزوت در فرهنگ ايراني يعني "موبد تازه".
"نوزود" كه همان نوزاد مي باشد به كسي مي گوييم كه با پذيرفتن دين بهي مانند نوزادي در دنياي زرتشتي چشم مي گشايد.
لازم به يادآوري است كه پارسيان در فرهنگ خود نام مراسم سدره پوشي را (نوجوت)گويند كه نبايستي با "نوزوتي" اشتباه شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر