در آيين زرتشتی سه مورد وجود دارد که می توان آنرا به کلمه شهادت تعبير کرد .مقصود از کلمه شهادت آيه يا آياتی است که يک فرد زرتشتی طی آن اقرار به يکتايی خداوند و دين مزدايی و پيامبری زرتشت می کند .
نخستين اعتراف به فرورانه faravaranaمشهور می باشد که سر آغازش چنين است:
((من اقرار دارم که مزدا پرستی زرتشتی هستم .دشمن بديها و پيرو آيين اهورايی می باشم...))
دومين اعتراف به دين خدا و زرتشت پيامبر او و اصول اخلاقی دين می باشد و به مزديسنواهمی mazdayasnu-ahmiمشهور می باشد:((من باور دارم به مزدا خداوندگار بزرگ .من ايمان دارم به دين زرتشت. من باور دارم و می ستايم انديشه نيک را ؛گفتار نيک را و کردار نيک راکه انجام شود و از قوه به عمل در آيد . من ايمان دارم به دين مزديسنی که جنگ وستيز را دور کند؛دوستی و محبت پديد آورد .می ستايم اين دين را که بهترين است ميان همه دين ها که دين اهورايی زرتشتی است و همه نيکی ها را شايسته درگاه اهورا مزدا می دانم و اين است اعتراف به دين مزدا پرستی.)) از نظر من که اين جملات بسيار زبيا هستند حتی اگر زرتشتی هم نباشيم گفتن اين جملات احساسی نيک در هر فردی پديد می آورد.
سومين اعترافی تازه و جديد است و به پارسی سره نوشته شده و به پيمان دين مشهور است که در اغلب خرده اوستاها آمده و مضمون آن نيز اعتراف به وحدانيت خداوند و مزدا پرستی و پيامبری زرتشت و ايمان به اصول و عقايد دين می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر